- tanrıçı
- sif. köhn. Allahpərəst, Allaha inanan, mömin. <Molla Əkbər:> Bu, tarçı Əsəd deyildi. . . tanrıçı Əsəd idi. . . Yaxşı adam idi. . . B. T..
Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti. 2009.
tanrıçı
Look at other dictionaries:
kamu tanrıcı — sf., fel. Tüm tanrıcı … Çağatay Osmanlı Sözlük
tüm tanrıcı — sf., fel. Tüm tanrıcılık yanlısı, kamu tanrıcı, panteist … Çağatay Osmanlı Sözlük
çok tanrıcı — sf., top. b. Birden çok tanrının varlığını benimseyen, politeist … Çağatay Osmanlı Sözlük
neden tanrıcı — is., din b. Deist … Çağatay Osmanlı Sözlük
tek tanrıcı — is., top. b. Tek tanrıcılığa inanan kimse, monoteist … Çağatay Osmanlı Sözlük
Tanrı — is., öz., din b. Kâinatta var olan her şeyi yaratan, koruyan, tek ve yüce varlık, Yaradan, Allah, Rab, İlah, Mevla, Halik, Hüda, Oğan Birleşik Sözler tanrı bilimi Tanrı kayrası Tanrı misafiri Tanrı vergisi çok tanrıcı kamu tanrıcı … Çağatay Osmanlı Sözlük
çok — sf. 1) Sayı, nicelik, değer, güç, derece vb. bakımından büyük ve aşırı olan, az karşıtı Bana matematik çok kolay geldi. F. R. Atay 2) zf. Aşırı bir biçimde Ben annemi çok severim. Birleşik Sözler çok anlamlı çok ayaklılar çokbilmiş çok çok … Çağatay Osmanlı Sözlük
deist — is., din b., Fr. déiste Deizm yanlısı, neden tanrıcı … Çağatay Osmanlı Sözlük
kamu — is. 1) Halk hizmeti gören devlet organlarının tümü 2) Bir ülkedeki halkın bütünü, halk, amme Çevre koruması sorunları İsveç kamusunun bilincine ve hatta bilinçaltına sinmiş. H. Taner 3) sf., esk. Hep, bütün Biz kimseye kin tutmayız / Kamu âlem… … Çağatay Osmanlı Sözlük
monoteist — is., top. b., Fr. monothéiste Tek tanrıcı … Çağatay Osmanlı Sözlük
